γράφει η Άννα Μάθεση-Αποστολοπούλου
Δυστυχώς δεν θα μπορούσε το νησί της Σαλαμίνας να γλυτώσει από την άναρχη αυθαίρετη δόμηση μιας και βρίσκεται μόλις λίγα μίλια από την ακτή της Αττικής. Όπως βρίσκεται έτσι, καθισμένη στην αγκαλιά του Πειραιά, Ελευσίνας, Μεγάρων.
Την δεκαετία 1955 – 1965, η πανέμορφη φύση του νησιού αρχίζει να καταλαμβάνεται από την ‘’πανούκλα’’ της αυθαίρετης δόμησης καθώς οι τσιμεντόλιθοι, τούβλα, οι καταπατήσεις της Δημόσιας γης και η διαμόρφωση οικοπέδων δίνουν στους οικονομικός κατεστραμμένους -από τον Β’ Πόλεμο- Έλληνες, να βρουν κάποιες διεξόδους επιβίωσης.
Ο οργασμός της άναρχης δόμησης στο νησί ήταν σε επίπεδα οργιώδης που κανένας και τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει. Και φυσικά μέσα σε τούτη τη κατακλυσμιαία αυθαίρετης οικοδόμησης δεν δίνει την σκέψη για οργάνωση, ενός, έστω υποτυπώδους σχεδίου ρυμοτομίας (θα μου πείτε πως ζητώ πολλά, τώρα). Κι όμως τότε έβλεπες καθημερινά νέα αυθαίρετα κτίσματα μέσα στα πανέμορφα δάση, τις δαντελένιες παραλίες και τις καταπράσινες ραχούλες των βουνών της Σαλαμίνας.
Τότε βέβαια δεν είχε πάει μόνο η ψυχή τους –πριν από το σώμα- στη Κούλουρη, μα είχαν έρθει οι ίδιοι, ο κάθε αυθαιρεσίας ομοθυμαδόν με την οικογένεια και την πολιτιστική του ταυτότητα. Ο καθείς λοιπόν έκανε ότι τον συνέφερε επάνω στο νησί. Έως που σήμερα δεν μπορούμε να μαζέψουμε και να επαναφέρουμε κάτι από τις εκατοντάδες ομορφιές της Σαλαμίνας πριν του 1950.
Λόφοι τα σκουπίδια, δρόμοι γεμάτοι λακκούβες, ανεπαρκείς για την διέλευση δύο αυτοκινήτων, και πολλά – πολλά άσχημα γεγονότα όπου οδηγούν Σαλαμινίους με κλάματα μπροστά στη μαγνητοσκόπηση τηλεοπτικών καναλιών τακτικά.
Έλεος!
Καιρός να αρχίσουν τα πρόστιμα από τη Δημοτική Αρχή, για τα σκουπίδια, την ασυδοσία των τροχοφόρων με τέρμα τα μεγάφωνα.
Πρόστιμα ακόμη και στα Φέρρυ όταν μεταφέρουν άσχετους με το νησί…. Πρόστιμα στα καταπατημένα παλιά οικήματα από διάφορες ομάδες άσχετες με τη Σαλαμίνα. Πρόστιμα στις νυχτερινές κόντρες τροχοφόρων. Πρόστιμα παντού σε κάθε αυθαιρεσία!
Ας δούμε ένα δύστυχο ευτράπελο εκείνων των χρόνων της οργιώδης αυθαιρεσίας από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο 10/7/1965, σελίδα 3. Όπου καταγγέλλουν (με περίσσιο θράσος) τις Αστυνομικές Αρμόδιες Αρχές για απαγόρευση.
ΤΙΤΛΟΣ: ‘’ΣΤΕΝΩΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ’’
Μας καταγγέλλεται ότι εις το Μπατσί Σαλαμίνος (τότε στο Μπατσί πήγαιναν μόνο καΐκια, δρόμος δεν υπήρχε παρά μονοπάτι) και εις νομιμοποιηθείσαν αυθαίρετον κατοικίαν (άραγε ποιες δυνάμεις την νομιμοποίησαν;), απηγορεύθη υπό των αρμοδίων Αρχών η επέκτασις του οικήματος δια την δημιουργίαν χώρου λουτρού και ανακουφιστηρίου (sic).
Η ενέργεια των τοπικών αστυνομικών αρχών είναι τουλάχιστον περίεργος, διότι το πνεύμα της προσφάτου κυβερνητικής αποφάσεως δεν περιείχεν απαγόρευσιν προσθήκης των απαραιτήτων δια την διαμονήν των ενοίκων χώρων. Διότι ασφαλώς ουδεμία αντίρρησις θα υπάρχη ότι και το λουτρόν και το ανακουφιστήριον είναι βασικοί χώροι της οικίας, άνευ των οποίων η εντός αυτής διαμονή καθίσταται προβληματική αν όχι αδύνατος (μα επιτέλους δεν γνώριζαν οι αυθαιρεσίες ότι το λουτρό και η τουαλέτα εξυπηρετούν καλλίτερα εντός του σπιτιού).
Και βεβαίως η κυβερνητική απόφασις δεν ενομιμοποίησε τα αυθαίρετα οικήματα δια να εξαναγκάση τους ιδιοκτήτας των να τα εγκαταλείψουν ως ακατοίκητα, ούτε να μεταβάλη τον περί αυτά χώρον εις υπαίθριον κοινόν ανακουφιστήριον. Αι αρμόδιαι αρχαί θα πρέπει να μη εμφορούντε από στενότητα πνεύματος εις τοιαύτας περιπτώσεις….
