γράφει ο Θεοφάνης Π. Καπαραλιώτης
4ος Δήμαρχος 1846
Πέρασε όμως η τριετία και η εκλογές για ανάδειξη νέων δημοτικών αρχών για λόγους κομματικούς είχαν βραδύνει ήδη επι διετία. Τελικά την 1-3-1846 έγιναν εκλογές. Από το ειδικό “Δημαιρεσιακό σώμα” έγινε η τριπρόσωπη εκλογή “Δια του από 13 Ιουλίου τ.ε.Υ Βασιλικού Διατάγματος διωρίσθη Δήμαρχος Σαλαμίνας ο κυρ. Αναγνώστης Παππούς (1806-1869) και Δημαρχιακοί πάρεδροι οι κ.κ. Αναγνώστης Μπιρμπίλης και Αναγνώστης Παπανικολάου (ΦΕΚ αριθμός 22/20-8-1846 σελ. 89)
Ο αναδειχθείς Δήμαρχος κτηματίας και έμπορος Αναγνώστης Παππούς ήταν γιος του Αναγνώστη και της Μεγαρίτισσας Ρούσσας, σύζυγος της Μαρίας Ιωάννου Παπαγεωργίου, πατέρας της Σταυρούλας συζύγου Ελευθερίου Ιωάννη Παπαθεοχάρη και αδερφός του δικολάβου της Σαλαμίνας Παναγή Αναγνώστη Παππού (βλ. έγγραφο 215/38 παραχ. εγγρ. 785/ 9-11-1856 ανταλλ. εγγρ. 517/9-10-1861 πωλ. εγγρ. 329/10-9-1869 Συμβ. Ειρην. -Τοπ. Ιστ. Αρχ.)
Αυτός είχε αναδειχθεί δημαρχιακός πάρεδρος στην περίοδο 1841-46 (βλ. αριθ. 834/18-4-1843 πράξη πλειστ. Συμβ. Ειρην. – Τοπ. Ιστ. Αρχ.)
Το πατρογωνικό σπίτι του ήταν στη σημερινή οδό Νικ. Παπανικολάου νοτινά τον Πάστρηδων όπου τώρα είναι το τριώροφο Παρ. Βιλλιώτη – Μπάρμπα (βλ. πωλ. Εγγ. 049/2-1-1842 Συμβ. Ειρην. – Τοπ. Ιστ. Αρχ.)
Η οικογένεια Παππού ήταν μία από τις παλιές Κουλουριώτικες οικογένειες αθηναϊκής καταγωγής από τους φυγάδες πρόσφυγες του 1688 που χάθηκε ως επώνυμο από την Σαλαμίνα λόγω ολιγοτεκνίας και θηλυγονίας στον αιώνα μας (βλ. Δημ. Γέροντα Ιστορία των Αθηναίων τομ. Δ’ σελ. 550)
Προφανώς ο γέρο Πανούσης Σταματίου Βιλλιώτης πατέρας του Αντώνη με σύζυγο από Χατζή του Γιάννη με σύζυγο από Κολιπούση (Παπαναγιώτου) και Γεωργή με σύζυγο από Σταμάτη Καλογιάννη να ήταν γαμπρός Παππούδων. Έτσι εξηγείται η ύπαρξη ιδιοκτησιών Βιλλιώτη στην οδό Ν. Παπανικολάου.
Την 16-1-1847 σύμφωνα με το άρθρο 58 του αρχικού “Περί στυστάσεως των Δήμων” νόμου έγιναν εκλογές για την ανα τριετία αντικατάσταση του 1/3 των μελών του δημοτικού συμβουλίου
Την 14 Απριλίου 1847 έγινε διάλυση της Βουλής και σύγκληση νέας για την 10 Ιουλίου 1847. Κατά την απόφαση του Υπουργικού συμβουλίου με πρόεδρο τον Ιωάννη Κωλέττη, την διάλυση προκάλεσαν “λόγοι σοβαροί αφορώντες τα συμφέροντα του λαού και την δημόσιαν τάξη”. Την 31-8-1847 πέθανε ο πρόεδρος του Υπουργικού συμβουλίου Ιωάννης Κωλέττης και αμέσως ανέλαβε ο Κίτσος Τζαβέλλας μέχρι τότε υπουργός στρατιωτικών. Μεταξύ των κυβερνητικών μέτρων αυτής της περιόδου ήταν και ο νόμος Ξ Η’ της 22-11-1847 “Περι των δημοτικών φόρων” (ΦΕΚ 35/29-12-1847 σελ. 268) που απέβλεπε στην ενίσχυση των οικονομικών των πονεμένων δήμων. Μεταξύ άλλων διαλάμβανε: “… Μέρος Α. Περί δημοτικού δασμού Αρθρο 1. Επιτρέπεται εις τους Δήμους οίτινες είναι πρωτεύουσα επαρχιών ή παρ’οις είναι καθιδρυμένη τελωνιακή αρχή, μέχρι και αυτού του σταθμάρχου και των οποίων τα τακτικά εισοδήματα δεν επαρκούσιν εις τας ανάγκας των, να επιβάλλωσιν επί των προς τοπικήν κατανάλωσιν εισαγωμένων και εν τω επομένω άρθρω ωρισμένων ωνίων δασμόν μη υπερβαίνοντα τα δύο επί της % της τιμής αυτών.
Την περίοδο του 1847 εμφανίστηκε επιδημία χολέρας στον Πειραιά. Η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να λάβει υγειονομικά μέτρα. Μεταξύ άλλων στα Αμπελάκια εγκατέστησε σε οίκημα συνεργείο Υγειονομικών υπαλλήλων για τον έλεγχο των πληρωμάτων των ναυλοχούντων πλοίων στον προλιμένα του Πειραιά και στον όρμο τον αμπελακίων (βλ. ΦΕΚ αριθ. 36/31-12-1847 σελ. 277, 278).
Την χρονιά του 1848 γεννήθηκε στη Σαλαμίνα η κορυφαία καλλιτεχνική φυσιογνωμία της Σαλαμίνας ο ζωγράφος Πολυχρόνης Ιωάννου Λεμπέσης (1848 – 20 Φεβρουαρίου 1913) αλλά και ο αδελφικός φίλος του και ιστορικός της επανάστασης του 21 στην Σαλαμίνα, γραμματέας του Ειρηνοδικείου Σαλαμίνας και δικολάβος Παρασκευάς Πάλλας, σύζυγος της καλλονής που απαθανάτισε ο Λεμπέσης, Κατερίνας θυγατέρας του Γεωργίου Ανδριανού και εγγονή του Σωτήρη Ανδριανού παράγοντα του τόπου και προσωπικού φίλου του Δημητρίου Υψηλάντη (συλλ. Καλκάνη).
Την 15-2-1849 πέθανε στην ιδιαίτερη πατρίδα του τα Τρίκαλα Κορινθίας, ο σχεδόν μόνιμος πρόεδρος του Βουλευτικού κατά τη διάρκεια του 21 και πρόεδρος Εθνικών Συνελεύσεων μετριοπαθής και διαλλακτικός Πανούτσος Σπύρου Νοταράς (1740-1849), γνώριμος και αγαπητός στους Σαλαμίνιους από την τρίμηνη διαμονή του στη Φανερωμένη, όταν εκεί φιλοξενήθηκε το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό Σώμα από τον Ιούλιο του 1823 μέχρι Οκτώβριο 1823. Γι’ αυτόν η Κυβέρνηση κήρυξε πενθήμερο πένθος (ΦΕΚ αριθ. 8/17- 2-1-1849 σελίδα 36).
Μέχρι το 1849 οι τήρηση της τάξης και η αστυνόμευση ήσαν έργο των δήμων, η δε Αστυνομία ονομαζόταν Δημοτική.
Με το νόμο ΡΚΣΤ’ του 1849 “Περί διοικητικής Αστυνομίας εις δήμους Αθηνών και Πειραιώς” αφαιρέθηκε η αρμοδιότητα αυτή και αναλήφθηκε από το κράτος.
Το παραπάνω άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα “Πολίτης με Δικαίωμα” ΦΥΛΛΟ 13, Απρίλιος 2007
Θα ακολουθήσουν μια σειρά από άρθρα του κ. Θεοφάνη Π. Καπαραλιώτη με τους επόμενους Δημάρχους του νεοσύστατου τότε Δήμου Σαλαμίνας
